Makandii is een samenwerking tussen de theaterproductie organisatie Forum Tolin Toli Massanga (FTTM) gevestigd in Suriname en de in Nederland opererende Stichting Kula Skoro, respectievelijk onder leiding van Tolin Alexander en Jose Tojo. Zij besloten om de Surinaamse theaterpubliek te verruimen en te verrijken met de bijdrage van de marroncultuur. Om dit doel te bereiken kozen zij ervoor om het stuk geschreven door Vannessa Josafath getiteld Kiya in een Surinaams groove te gooien.

De samenwerking is allemaal meer gericht op uitwisseling van kennis, inzichten en culturele rijkdommen. De organisatie is toen opzoek gegaan naar in Suriname opererende creatieve mensen. Op deze manier ben ik in het spel aangetrokken als Basiya in het dorp, waar het verhaal zich afspeelt.

Het theaterstuk Kiya is een terugblik naar jeugd, geboorte verliefdheid en samenkomst van verschillende culturen. Op een perron van een verlaten station in Amsterdam wordt het dorp Likanaw Mofu aan de Cottica haarscherp door Atoto tot leven gebracht. De ontmoeting van haar ouders, de prachtige rivier, het dorpsgezag, roddels, de geheime ontmoetingen te midden van verschillende families, werkliederen op de kostgronden, verklaring van volwassenheid, huwelijkinzegeningen worden uitgebreid verbeeld in deze raamvertelling (Erwin Tolin Alexander).

Op de dagen van de opvoering hebben wij een diversiteit gehad aan bezoekers. Merkwaardig was de grote opkomst van mensen met een marron achtergrond, die ook de gelegenheid aangrepen om ook deel te zijn van het Surinaams theaterpubliek. Althans dat is mijn observatie. Te gek heh?

Directeur Elviera Sandie van het directoraat Cultuur was ook van de partij en zij kreeg na afloop een dikke brasa van mij. Ik ben blij dat zij ook haar toezegging deed om meerdere van deze projecten en initiatieven te ondersteunen. Laat mij een foto van haar en ik hier met je delen hoor. Check hem!

Cool toch?? Naast de directeur waren er tal van de andere aanwezigen die het stuk een voor een complimenteerden. Een van de spannende dingen is dat de opvoering zelf binnen twee weken in elkaar is gezet. Erwien bewondert de acteurs voor hun inzet en hun flexibiliteit, vooral de kleine enegerieke Miyeni, jongste dochter van Jose Tojo, die ondanks gewrichtspijnen bij haar enkel bij een val toch haar uiterste best deed in het spel. Prachtig om zoveel drive te ervaren in dit hart van het spel.

Een van Surinaams beste productiemakers Alida Neslo vond het stuk exceptioneel. Ik ben enorm blij met haar komst. Bedenk nou zelf even...Ik ga met haar zeker op de foto. Zometeen kan de foto's hier beneden bekijken. Nu even over wat ik allemaal hieraan overhoud.

Ik heb zeker nieuwe vrienden kunnen maken en familie connecties die duurzaam zijn. Ik ben deze samenwerkende partners zeer dankbaar voor de manier van werken. Als deel van dit spel moet ik zeggen dat het naarmeer smaakt. Wie weet? Ik neem mee de bevestiging dat inzet en oefening groei, vooruitgang en verbetering impliceren. het zijn geen nodeloze acties. Vertrouwen hebben in het welslagen van het vastgesteld doel. Openheid, flexibiliteit en dynamiek zijn ingredienten die vereist zijn voor effectieve communicatie.

Check ook deze link om meer foto's te bekijken die ik op die voorsteldagen maakte.

1. Obed Kanape Aboodiyeh (Facebook Profile)

2. Obed Kanape (Official Page)